කවියෙක්

තලා පෙලා 

මිරිකා 

ඇටයටම

 හප වෙන්නට 

යුෂ උරා 

විසිකර දැමු

ජීවිතය

 උහුලා 

පිටු පෙරලු 

කෙසග අතින් 

ශීර්ෂය 

පිරිමැද 

ඔද්දල් 

ඔලු ගෙඩියෙ 

කැකෑරෙන 

සියල්ල 

එලියට 

ඇද දමා

 පසෙක 

වැතිර හුන් 

ස්තිරියාවට 

හොරෙන් 

තුරුලු කොට ගත් 

පුල්ස්කැප් කොල මත 

දිගු පේලි 

තදබදව 

තෙරපෙන විට 

ස්තිරියාව 

සෙමෙන් 

එහෙත් දෘඩව 

පවසයි 

ලොකු ලිපි එපා 

ලියාපන් කෙටියෙන් 

ජීවිතය ද 

කවි ද 

කෙටි වු නිසා

 මම 

දැන් 

කවියෙක්